Today, Monday 5 November, Het Verdriet van West-Friesland will be on TV (23:00 Ned 2).
I want to add a little note on it here. Because it was such a different way of working then usual. It’s a big difference to work with a director who is much more experienced. I felt that it gave much more freedom to talk about taste in music. Leen van den Berg, the director, had a very clear way of communicating what he was looking for in the music. Not only in the way that it works for the film, but also his taste and ideas about music in general. That gave me a lot more direction for the notes themselves, not only the sort of atmosphere of the soundtrack.
Most importantly however, it’s just a very good and intriguing film. So be sure to check it out if you can!
Here’s an article from the VPRO TV guide, in Dutch, below the fold.
Niemand doet het
Holland Doc: Het verdriet van West-Friesland
Nederland 2, 23.00-0.00 uurVerdriet? Daar heb je in West-Friesland drank voor. Leen van den Berg probeerde West-Friese jongeren aan de praat te krijgen over hun gevoel.
Lutjebroek, West-Friesland. Een verbouwde auto die moet lijken op een limousine rijdt langzaam de garage uit. ‘Pimp my peuzjoo’ en ‘kakhoofd’ staan er met grote letters op geklad. In de verbouwde limousine praat tiener Mathijs over het onderwerp gevoelens: ‘Als ik echt met een probleem zou zitten, en ik weet dat het voor, ja, voor de mensen normaal is dat je dan naar iemand gaat om te praten en mijn vrienden doen het ook allemaal, dan zou ik denken: nou ja, dan zal dat wel de bedoeling zijn. En dan ga je met iemand praten. En als niemand dat doet, dan denk je ook bij jezelf, nou ja … uh, dan zal ik wel met niemand hoeven praten.’ De redenering van Mathijs staat niet op zichzelf, vindt filmmaker en socioloog Leen van den Berg (1950). Volgens hem is Mathijs een prototypische West-Fries: stoer; hard werken en één keer per jaar losgaan op de kermis. Het uiten van gevoelens past niet in de West-Friese cultuur die bovendien ‘geïntegreerd is met drank’. Toch slaagt de maker erin om in zijn documentaire Het verdriet van West-Friesland (2012) de gevoelswereld van Mathijs en vijf andere jongeren uit de gesloten streek bloot te leggen. Sommigen lukt het om – ondanks het taboe dat erop rust – hun gevoelens tot uiting te brengen, bij een enkeling leidt het binnenhouden van de diepste gevoelens tot depressies of erger. De maker brengt alle emoties indringend in beeld en lijkt een boodschap te willen overbrengen: een gesloten machocultuur, groepsdruk en overmatig drankgebruik zet het gevoelsleven van jongeren onder druk met soms verwoestende gevolgen.
Verontrustend? ‘Ik observeer dat naast alle bestaande onderzoeken over drankgebruik onder jongeren tot 21 jaar, drank ook de ontwikkeling van het gevoelsniveau negatief beïnvloedt. En dat terwijl het sowieso lastig is om met name negatieve gevoelens zoals angst, verdriet en wanhoop tot uiting te brengen. Het idee van “doe maar normaal” of “je hoofd niet boven het maaiveld uitsteken” behoort overigens niet alleen toe aan West-Friesland, maar geldt ook daarbuiten. Er is nog altijd minder ruimte voor immateriële of spirituele zaken. Ik ben ervan overtuigd dat een verbetering van het gevoelsniveau, namelijk over je gevoelens durven te praten, de samenleving kan verrijken, al was het alleen omdat het de communicatie tussen mensen bevordert.’ Tegelijkertijd begrijpt Van den Berg die na zijn studie jarenlang als docent maatschappijleer heeft gewerkt en zelf tienerzoons heeft, dat jongeren in een bepaalde leeftijdsfase niet de behoefte hebben om overal over te praten, zeker niet met hun ouders: ‘dat is universeel en van alle tijden, maar ik constateer ook dat er in de huidige tijd een overschot aan communicatiemogelijkheden is die een communicatie op gang brengt die mensen weinig echt doet communiceren. Binnen die oppervlakkigheid bestaat een relatieve eenzaamheid, vooral onder kwetsbare jongeren. Het was vroeger niet beter, maar door alle communicatiemiddelen is die leegte nu wel veel meer zichtbaar